โฆเช่ รามิเรซ (José Ramírez) คนเม็กซิโก เชื้อสายครีโอล เป็นลูกหลานของตระกูลใหญ่ บ้านรวย เป็นพี่ชายของแอนเดรีย เมื่อก่อนขี้เล่น หลงตัวเอง วันๆไม่ทำอะไรเอาแต่เที่ยวผับบาร์เข้าบ่อนเล่นพนัน ขาดทุนย่อยยับติดหนี้หัวโตครอบครัวก็ไม่ยอมช่วยเพราะหมอนี่มันเกินเยียวยาแล้ว จะไล่ตะเพิดออกจากตระกูลด้วยซ้ำ ข้อหาทำให้ตระกูลเสื่อมเสีย เป็นจุดด่างพร้อยของตระกูล

ชีวิตเละเทะแต่ดันหล่อ โชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ที่หล่อจนไปถูกตาต้องใจเฮียเทส เฮียเสนอให้เขาไปเป็นเด็กในสังกัด แล้วจะดูแลอย่างดี ช่วยปลดหนี้ ให้เงิน ให้ทุกอย่าง เขาไม่ได้คาดหวังอะไรกับชีวิตในบ้านตัวเองอยู่แล้ว จึงทิ้งบ้านทิ้งตระกูลไปอยู่กับเฮีย ไปอยู่เป็นเด็กเสี่ยแบบเต็มเวลา แล้วก็อัพเลเวลเป็นคนโปรดที่สุดของเฮีย ชีวิตดี กินอยู่อย่างดี แต่อยู่แบบนั้นไปนานๆพอค่อยๆโตขึ้นก็เริ่มรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า ไม่มีศักดิ์ศรี ไม่มีอะไรที่น่าชื่นชมเลย มีแต่เกาะเฮียกินไปวันๆ อยู่ดีๆก็คิดถึงครอบครัวขึ้นมา อยากกลับไปขอโทษ แล้วก็อยากไปสร้างเนื้อสร้างตัวใหม่ดีๆ ไปมีเมียเป็นผู้เป็นคนสร้างครอบครัวของตัวเอง เลยบอกเฮียว่าจะไปแล้วนะ บอกความรู้สึกทุกอย่างไป เฮียฟังเขาสารภาพทุกอย่างด้วยท่าทีนิ่งๆ เมื่อเขาพูดจบ เฮียก็ไม่ได้รั้งเขาไว้อีก

เช่กลับไปขอโทษคนที่บ้าน กลับเข้าตระกูลไปอีกครั้ง แล้วก็อยู่ช่วยคนที่บ้านดูแลธุรกิจ ตั้งใจทำงาน จนไปพบรักกับลุยซ่า สาวนักเต้นในร้านอาหารเกรดหรูๆแห่งหนึ่ง พื้นเพนางมีสายเลือดชนพื้นเมือง ฐานะยากจน แต่เป็นคนขยัน สวย มีความสามารถ เลยถีบตัวเองขึ้นมาทำงานในร้านนั้นได้ นางก็คิดมากเหมือนกันนะเรื่องที่ฐานะนางกับโฮเช่ต่างกันราวฟ้ากับเหว คิดว่าไม่คู่ควรกัน แต่โฮเช่ก็บอกเสมอว่าไม่ได้ซีเรียสเรื่องนั้น เรื่องเดียวที่เขาซีเรียสคือเขารักนางจริงๆ

พอทั้งคู่คบกันลุยซ่าก็ย้ายไปอยู่กินที่บ้านกับโฮเช่โดยที่ยังไม่ได้แต่งงาน เขาไม่เคยเล่าประวัติของตัวเองให้ลุยซ่าฟัง ช่วงที่ไปอยู่กับเฮียก็เหมือนเป็นช่วงเวลาที่เขาอยากลบมันออกไปมากที่สุด เพราะมองว่าเป็นตราบาปในชีวิต เขาอยากให้ลุยซ่ามองว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษผู้ร่ำรวย ทุกอย่างต้องเพอร์เฟกต์ เขาเหยียบอดีตตัวเองไว้มิดมากๆ จนลุยซ่าเองก็ไม่รู้ เลยมองเขาว่าเป็นสุภาพบุรุษผู้ร่ำรวย เป็นเจ้าชาย เป็นทุกอย่างที่ดีที่สุดในอุดมคติของนาง (หลงแฟนหัวปักหัวปำกันทั้งคู่) ทั้งคู่อยู่ด้วยกันหลายปี จนในที่สุดก็ตกลงแต่งงานกัน

วันแต่งงานก็เลือกวันที่เป็นฤกษ์งามยามดีที่สุด วันที่เทพเจ้าจะอวยพร อยู่ในช่วงเดือนพฤษภาคม จัดงานอย่างยิ่งใหญ่อลังการ เป็นวันที่ทั้งคู่ต่างรอคอยมานาน ย้อนกลับไปเมื่อก่อนลุยซ่ามักฝันอยู่เสมอว่าจะได้แต่งงานกับคนที่ตัวเองรักอย่างมีความสุข ส่วนโฮเช่หลังจากออกมาจากวังวนของเฮียก็รอคอยวันที่จะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ของตัวเองอย่างเป็นทางการเสียที ทุกคนในงานก็มาร่วมยินดีกับชีวิตคู่ของทั้งสองคน

พองานจบทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไป

หลังจากนั้นเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น โฆเช่หายตัวไปอย่างลึกลับ ทุกคนตามหาตัวเขาอย่างจ้าละหวั่น

จนในที่สุดก็พบตัวเขาที่ใส่ผ้าเตี่ยวผืนเดียวนอนอยู่บนพื้นใต้ซากวิหารของเทพเทซคาลิโพคา หัวใจของเขาหายไป มีเลือดไหลอาบบนแท่นบูชา ลงมาตามแนวบันได จนมาถึงร่างไร้วิญญาณของเขา

ย้อนกลับไปตอนที่เขาสารภาพทุกอย่างกับเฮีย เฮียไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรต่อหน้าเขา แต่เบื้องหลังคือกำลังโกรธจัด ที่โดนเด็กคนโปรดบอกเลิก แต่ถ้าเขาจะไปก็ไม่รั้งไว้ เพียงแค่ร่ายคำสาปติดตัวเขากลับไป “เมื่อความต้องการของเขาสำเร็จ เฮียจะกลับมาเอาชีวิตเขาไป”

เขาไม่รู้มาตลอดว่าเฮียเป็นใคร แต่ถึงรู้ก็คงไม่ได้ใส่ใจมากนัก เพราะเดิมทีเขามาจากเชื้อสายชาวสเปน ไม่ได้นับถือเทพพื้นเมืองอยู่แล้ว ออกจะดูถูกด้วยซ้ำ

ฝั่งลุยซ่าพอสามีตายปริศนาแบบกะทันหันแบบนั้นก็รับไม่ได้ ถึงจะไม่รู้สาเหตุที่เขาตายแต่นางก็สาปแช่งเทพเทซคาลิโพคาที่นางเคยนับถือ หันมาบูชาเทพเควตซัลโคล์ทที่เป็นอริกับเทซคาลิโพคา ขอพรให้เควตซัลโคล์ททำลายเทซคาลิโพคาและพาสามีนางกลับมา พร่ำเพ้อแบบนี้อยู่ทุกวันจนทุกคนมองว่านางเสียสติไปแล้ว

วิญญาณของโฆเช่ไปอยู่ในดินแดนที่เฮียเทสปกครอง (เทียบเท่าสวรรค์ แต่ไม่อยากใช้คำนี้เพราะมันมีประเด็นทางภาษาศาสตร์ที่เป็นความเข้าใจผิดกันอยู่) แต่ระหว่างนี้ที่เฮียไม่อยู่(มาตามล่าพี่เควทที่ไทย) เขาก็แอบหนีไปเที่ยวที่มิชลัน(โลกบาดาล)ที่ปกครองโดยเจ๊มิต ได้ไปรู้จักกับธีโอดอร์ในนั้น พอมนัสลงไปที่มิชลันครั้งแรกก็ได้เจอกัน มนัสก็จำหน้าเขาได้เพราะความหล่อของเขามันเตะตายากที่จะลืมเลือน (...)