Charakter

Obecna Lusi nie jest taka jak w dzieciństwie. Na przełomie lat dorosła i przestała być taka wyniosła, kapryśna i rozpieszczona, prawdopodobnie była to sprawka ucieczki, ale to inna sprawa.

Zachowywała się tak z powodu swojego daru, który dla rodziny, jak samych rybo ludzi był bardzo ważny. Każdy wmawiał jej, że jest darem od bogów, dlatego nie mogła wychodzić z wieży, ponieważ mogło jej się coś stać, albo ktoś z tego powodu mógł ją porwać. Niestety, prawda była inna, niż jej się wydawało. Zamkniecie wieży, nie symbolizowało troszczenia się rodziców o nią, tylko to, że chcieli trzymać blisko siebie tak cudownego uzdrowiciela. Dziewczynka z powodu takiego traktowania dorastała bez rówieśników, dlatego nie wiedziała, co jest na tobie i co może się innym spodobać, wiec jednym słowem była zacofana.

Może miała wszystko, o czym pragnęła, ale nigdy nie mogła spełnić swojego marzenia, a mianowicie zwiedzenia całego świata. Lusi tylko zostały marzenia o zewnętrznym świecie i książki, uwielbiała w wolnym czasie siedzieć nad książkami medycznymi i historycznymi. Uważała, że mogą jej się przydać, kiedy wreszcie zbierze się nad odwagę i ucieknie. Właśnie u niej z odwagą było trochę krucho, może była ciekawa i pełna wrażeń, ale nigdy pierwsza, by nie weszła w paszcze lwa. Potrzebowała u swojego boku kogoś silnego, aby czuła się bezpiecznie. Po części zamkniecie w wieży, właśnie z takim uczuciem się kojarzyło, przecież nikt jej nie mógł zaatakować. Niestety, ona czuła się tam zniewolona, tak jakby była tylko atrakcją w klatce. Przecież od najmłodszych lat słyszała, że tylko dar się liczy, a nie sama osoba. Ona była tylko prezentem, dla innego królestwa, gdzie spłodzi kolejnego uzdrowiciela. Postanowiła nie przejmować się tym, co i tak nadejdzie i cieszyć się tym, co ma, a mianowicie pomaganiem matce w leczeniu chorych. Lubiła spędzać z nią czas. Ona, chociaż w jakiś stopniu współczuła córce takiego losu.

Lucy po odkryciu za kogo ma wyjść, lekko się załamała i postanowiła przekonać strażników, aby wyszli z nią do miasta, przecież jak i tak miała cały czas siedzieć zamknięta, to chociaż raz chciała poczuć wolność. Właśnie wtedy poznała grupkę Maris, z którą uciekła. Po ucieczce z tego przeklętego świata mogła wreszcie poczuć się sobą. Przestała być wredna dla naszych grób społecznych, stała się milsza i pomocna. Cały czas była szczęśliwa i uśmiechnięta, nawet jeśli straciła wszystkie luksusy spowodowane bycia księżniczką. Lusi chciała się odwdzięczyć grupce Maris, dlatego została ich uzdrowicielem i kimś, kto potrafi robić zatrute bronie. Takim sposobem udowodniła Ikiemu, że jest czymś więcej, niż rozpieszczoną księżniczką.