Wireonowe-Skrzydło

Wireonek od narodzin mieszkał na starym wysypisku śmieci. Na stercie odpadów potrafili znaleźć jedzenie by przeżyć. Wireonek nie był jedynakiem, miał bowiem dwójkę rodzeństwa - siostrę i brata. Cała rodzina dbała o siebie nawzajem, otaczając się miłością. Pewnego jednak dnia, gdy rodzice trójki rodzeństwa opuścili wysypisko w poszukiwaniu jedzenia, dwunożni wtedy zaczęli zbliżać się do ich domu, otaczając go. Na rękach mieli rękawice i trzymali w nich niewielkie, prostokątne, zamknięte pomieszczenia, splecione ze srebrnego drutu. Tak, były to klatki. Wireonek został uwięziony w klatce razem ze swoim rodzeństwem. Dwunożni wywieźli ich z lasu w swoich okropnych potworach. Od tamtej pory nigdy nie zobaczyli rodziców czy swojego starego domu. Rodzeństwo postanowiło współpracować, kiedy klata właśnie co została wyładowana z potwora i na chwile została bez żadnej opieki. Siłą współpracy, rodzeństwo uderzyło parę razy w drzwiczki, wyrywając metalowy zawias. Drzwi otworzyły się, ukazując drogę ucieczki. Cała trójka dała nura przed siebie, czyli prosto w dziki, nieznajomy i obcy im las. Tutaj nie było już wysypiska i jedzenia, nie potrafili polować, nie było dostępu do wody. Zwinięci w jeden kłębek by ogrzewać się od siebie nawzajem, zostali odnalezieni przez patrol Klanu Wiatru, który zabrał ich do obozu i zaoferował pomoc i opiekę.

Wireonkowi ciężko było przyzwyczaić się do nowego otoczenia i krzywego wzroku nowych pobratymców. Niedługo po przyjęciu do klanu, został on mianowany uczniem - Wireonową Łapą. Jego imię często było przekręcane i dziwnie modyfikowane. Młody zastanawiał się czy to przez to, że ma trudne imię czy jednak przez to, że nie jest lubiany. Szkolenie nie wiodło mu się najlepiej. Przydzielony został do mentora, który nie był doświadczony i nie dogadywali się za grosz. Minął księżyc a jego mentor zrezygnował ze szkolenia młodego kocura. Był to dla szarego potężny cios, kolejny kopniak w życie. Nie dostał nowego mentora a uczęszczał na treningi wraz z swoim rodzeństwem i innymi uczniami.

Jako Łapa poznał uczennicę, trochę młodszą od niego. Ta nie patrzyła na niego krzywo a wręcz pragnęła relacji z młodym kocurem. Niestety nie tylko ona. Siostra Jagodowej Pręgi, która była dorosła i o wiele starsza od Wireona, również się w nim zakochała. Szary stał się głównym celem rywalizacji pomiędzy siostrami. Pochmurna Wola, kotka która pragnęła by nowo mianowany uczeń został jej partnerem, widząc, że jej siostra lepiej się z nim dogaduje, wymyśliła sobie plan zemsty na obu młodych kotach. Dwa razy na Wireonowej Łapie zostały przeprowadzone próby morderstwa. Za każdym razem leczył się długo w legowisku medyka, dopóki jego obrażenia po nieudanej próbie morderstwa przez Pochmurną Wolę mogły się zregenerować. Na szarym odbiło się to bardzo, trauma i chwilowa depresja. Na szczęście, objawy zniknęły gdy Pochmurna Wola została wydalona z klanu.

Wireonowe Skrzydło jak nigdy cieszył się ze swoich osiągnięć i między innymi tym, że jest wojownikiem. Długo i ciężko na to pracował mimo bardzo ciężkich utrudnień. Niesłychane. Pierwsze samodzielne polowanie poza obozem, już z tytułem wojownika. Kogo spotkał? Pochmurną Wolę która po raz trzeci planowała wrócić po swoją ofiarę. Szary tym razem nie dał się wymigać i gdy kotka zaatakowała go, rzucił się na nią z niezwykłą siłą. Ta padła pod jego nogami, dalej żyjąc. Wireon zostawił ją tak cierpiącą na ziemi za to co wyrządziła mu wcześniej. ,,Teraz jesteśmy kwita.,, Mruknął swoje ostatnie słowa do kocicy po czym odszedł jako zwycięzca.

Niedługo po tym wydarzeniu, Jagodowa Pręga - jego partnerka, podczas wspólnego spaceru w lesie natrafiłą na martwe ciało swojej siostry z dowodami na to, że to Wireonowe Skrzydło jest sprawcą. Jednak ruda kotka nie wiedziała jak to przebiegało naprawdę i nie miała pojęcia jak tak naprawdę przebiegła ta historia. Kiedy Wireonek wyjawił jej wszystko, ta nie miała mu nic za złe. Razem udali się z powrotem w miejsce gdzie ciało leżało bezwładnie na ziemi i pochowali je razem na terenach niczyich.

Jagodowa Pręga i Wireonowe Skrzydło w wieku 32 księżycy doczekali się swojego pierwszego miotu. Miechunkowa Łapa i Cytronowa Łapa to teraz ich małe pociechy, który starają się wspólnie jak najlepiej wychować. jednak czy uczucie miłości do swojej partnerki wciąż jest szczere? Po mału w Wireonie to uczucie gaśnie. Nie może znieść tego jak kotka troszczy się o niego i okazuje miłość na każdym kroku, teraz gdy on nie może okazać jej tego samego. Koniec histori? Nie, to dopiero początek.

Kiedy obydwoje potomków szarego kocura wyrośli na rozmaitych wojowników, ten już nie dzielił żanego uczucia ze swoją partnerką. Jagodowa Pręga wpadła w szał, kiedy partner jej to wyznał. Ta nadal go kochała, bezgranicznie.

Gdy Wireonowe Skrzydło zebrał się, by porozmawiać ze swoją byłą partnerką, ta uciekła obozu, chcąc uniknąć rozmowy. Wireon zaczął za nią biec, by wyjaśnić całę to nieporozumienie. Ruda kotka gnała, gdzie poniosą ją łapy. Nie zważała na to. W ostatnim momencie zatrzymała się zboczu skarpy. Patrzyła w dół, gotowa skoczyć, jeśli kocur się nie odsunie. Ten odsunął się i prosił by się odsunęła, lecz ta odwróciła się w jego stronę. Wtedy ziemia zaczęła się osuwać a kocur usłyszał przeraźliwy skowyt. Przybrał pozycję by złapać kotkę, kiedy ta skoczy w jego stronę. Lecz i pod nim ziemia zaczęła się osuwać. Żadne z nich nie było teraz na bezpiecznym podłożu. Kotka na chwilę uczepiła się gałęzi ale kocur chwilę później spadł na nią, przez co obydwoje zaczęli spadać na dół. Cisza była przerażająca, jedyny dźwięk jaki słyszeli to rozbijające się pod nimi kawałki ziemi i skały. Patrzyli na siebie, nie odzywając się. Aż w końcu obydwoje spadli na dół, umierając bezboleśnie. Umarli razem a ich ciała zostały zakopane cienką warstwą ziemi obok siebie.