Bio

Były kapitan United States Marine Corps.

Pochodził z wielodzietnej rodziny, gdzie normą były stada dzieci. Na tym tle ateista (choć nie do końca wiadomo, czy i w co Mike wierzył) i bezdzietny kawaler był postrzegany jako czarna owca. Jednak to Michael był tym dzieckiem, które sprawiało najwięcej problemów. Jego przekleństwem i błogosławieństwem było ADHD - nadmiar energii, impulsywność i deficyty uwagi sprawiły, że Mike nie odnajdywał się w rzeczywistości, która go otaczała. Mimo, że rodzice okazywali zrozumienie, to znajdowały się osoby, które nie były mu przychylne.

Kiedy zaczął dorastać, na jaw wyszły jego specyficzne zainteresowania. Pociągały go jedynie anioły i demony obu płci, co dla jego rodziców nie było czymś do pogodzenia. W wieku piętnastu lat padł ofiarą sukkuba i beznadziejnie zadurzył się w niej. Diablica pozostawiła po sobie złamane serce i srebrną zapalniczkę Zippo. Jego rodzice wysłali go do prywatnego szpitala psychiatrycznego, w którym przebył cztery miesiące. Po wyjściu z niego Mike przewartościował swoje życie – postanowił, że nie będzie szukał zrozumienia wśród innych i będzie robił wszystko, by zostawić po sobie coś ważnego. Jakiś dobry ślad.

Potem poszedł do szkoły, próbował wbrew wszystkiemu sam ułożyć sobie życie, wyrzucił konsolę, nauczył się organizować codzienność i gotować (pomogła mu w tym prababka). W college’u dostrzegł plakat o tym, że United States Marine Corps szuka ochotników… Podjął szybką decyzję, zaczął więcej ćwiczyć i jeść zdrowo. Liczył na to, że tam dostanie zauważony, jego energia zostanie dobrze spożytkowana. Przyjęli go za drugim razem. Tam dostał porządną szkołę życia, już od małego wkładał wiele energii, żeby słuchać. Kiedy został ukarany za któryś raz, bo nie wykonał lub nie usłyszał dokładnie rozkazu, dostał od sierżanta konwertor mowy na tekst. Ten cudowny wynalazek wykorzystywany przez osoby głuche, ale i oficerów, pomógł Mike’owi zdecydowanie odnaleźć się w świecie rozkazów, krótkich komend i szybkich decyzji.

W wieku dwudziestu trzech lat pojechał na swoją pierwszą misję do Jordanii. To, co zobaczył, zaskoczyło go bardzo. Był zdumiony, jak bardzo wojsko potrafiło być niezorganizowane, dowódcy nielogiczni, ludzie w stosunku do siebie nieżyczliwi. Jak bardzo żołnierze potrafili umniejszać wartość wrogów i wyrażać się o nich pogardliwie. Pierwszy raz zabił, pierwszy raz się upił, znalazł kompanów i wyjął psa z płonącego wraku Hummera. Ocalił czyjejś życie. To go najbardziej napawało dumą.

W pewnym momencie zauważono jego wysiłki i osiągnięcia. Powoli awansował, po części dlatego, żeby udowodnić przede wszystkim swoją wartość. Był bardzo nastawiony na wynik, nie pozwalał się zbliżać do ludzi. Rozmawiał z nimi, ale krótko i przy pomocy urządzenia. Związki były najczęściej krótkoterminowe i bez zobowiązań, Mike był bardziej typem podrywacza i flirciarza. Nie pozwalał na nadużywanie alkoholu, bycie uległym czy nadmiernie emocjonalnym.

Kolejnym przełomem był awans na kapitana, który zawdzięczał trochę sobie, trochę szczęściu. Mike jednak pożałował swojej decyzji. Dostał najgorszą kompanię, którą musiał wychować od nowa i kierował nią prawie półtora roku. Jednak w miarę, jak dowodził, stawał się coraz bardziej nerwowy, zaczął popełniać coraz więcej błędów.

Ostatnim wydarzeniem, które przekreśliło jego karierę, było zabicie generała. Ktoś fałszywie oskarżył Michaela, a kiedy te plotki doszły do niego samego tuż przed ważną akcją, złamało go to na duchu. Kiedy oberwał poważnie w udo, wpadł w szok i nie był w stanie już podejmować jakichkolwiek decyzji. Akcja zakończyła się fiaskiem i niemal bójką między samymi żołnierzami. Dowódcy zignorowali pierwsze symptomy ostrej reakcji na stres, które pojawiły się u Michaela. To był błąd. Wkrótce okazało się, że Mike już nie może dłużej przebywać na froncie. Nawet, kiedy okazało się, że prawdziwym mordercą był ktoś inny, to wciąż fama została… I piętno.

Ostatecznie sam zdecydował o tym, że wystąpi z Piechoty Morskiej i ułoży życie na nowo. Z dala od wojska, od przemocy, od psychicznego znęcania się nad nim… Gdzieś na obrzeżach Nowego Jorku zmagał się samotnie z PTSD, ADHD i innymi demonami przy pomocy alkoholu. Nie pozwalał na bliższy kontakt z innymi i wiódł dość szarawe życie do czasu, kiedy poznał anioła z różowymi oczami i złotymi skrzydłami... 

 Umiejętności:

                             * zwykłe: 
                                                               ★ dobrze strzela i walczy wręcz (choć nie jest najsilniejszy, nadrabia zwinnością)
                                                               ★ dobrze gotuje i piecze ciasta (o ile się skupi)
                                                               ★ potrafi dobrze rysować, majsterkować i naprawiać
                                                               ★ ma dryg do języków, mówi płynnie po angielsku, polsku, arabsku, trochę gorzej radzi sobie z hebrajskim,                                                                        ostatnio uczy się demoniego i anielskiego
                                                               ★ potrafi być czułym i dobrym kochankiem, odnajduje się w każdej roli i potrafi robić świetny masaż...

                             * nadprzyrodzone: 

                                                              - na tę chwilę brak...