Fondant Sangster's Links
จะให้ผมยอมรับได้ยังไงกัน เธอเป็นน้องของผมนะ เธอเป็นครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่ ผมไม่อยากสูญเสียใครไปอีกแล้ว ผมยังอยากมีเธออยู่ข้างๆ ต่อให้ไม่ได้เล่นเปียโนอีกก็ช่างมัน ชีวิตของเธอสำคัญกว่า เพราะว่าเธอคือน้องสาวคนเดียวของผม ไม่มีใครมาแทนที่เธอได้หรอกนะรู้มั้ย ยังไงผมก็จะหาทางให้เธอหายให้ได้ ผมไม่มีทางทิ้งเธอหรอก
(อยากจะกลับไปเล่นเปียโนอีก)
(อยากได้ยินเสียงปรบมืออีก)
(อยากจะอยู่ที่กลางเวทีแบบนั้นอีก)
(ทำไมทุกอย่างถึงได้ถล่มลงมาขวางทางไว้ไม่ให้ไปต่อได้กัน)
(ทั้งๆที่คนอื่นทำอะไรก็ดูราบรื่นไปหมด)
(ทั้งๆที่ตัวผมเองก็พยายามเหมือนกัน)
(แล้วทำไมถึงมีแต่ผมที่ไม่ได้ไปต่อ)
(ทำไมถึงมีแต่ปัญหามารั้งขาเอาไว้)
(ทำไมกัมพ์ต้องมาป่วยหนัก ทำไมพ่อแม่ถึงไม่ทิ้งอะไรที่ช่วยไว้ได้บ้าง)
(ทำไมผมต้องมาทำงานหนักทุกวัน แล้วยังต้องโดนเธอพูดจาแบบนั้นใส่)
(อยากตายนักก็เอาเลยสิ)
(ไม่อยากแบกรับปัญหาอะไรแล้ว)
(อยากทิ้งทุกๆอย่างแล้วหนีไปที่ไหนก็ได้)
(อยากได้อิสระ อยากทำตามใจตัวเอง)
(แบบที่คนอื่นๆทำได้)
(แต่ยังไงผมก็ทำไม่ได้)
(เธอคงไม่เคยคิดหรอกว่าถ้าผมทิ้งเธอไป สายตาของคนอื่นจะมองผมยังไง)
(เธอไม่มีวันเข้าใจหรอกว่าการต้องพยายามเป็นคนที่ 'สังคมยอมรับ' มันลำบากขนาดไหน)
(เพราะเธอไม่เคยสนใจใครเลย)
(ในขณะที่ผมต้องพยายามเพื่อให้ทุกคนยอมรับ)
(เพื่อไม่ให้มีคนเกลียด)
(เพื่อไม่ให้มีปัญหาไปมากกว่านี้)
(เธอไม่มีวันเข้าใจหรอก)
...
..
.
เอาแต่แบกนั่นนี่แล้วก็ทำเหมือนไม่เป็นไร นายมันงี่เง่าเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ไม่ได้มีใครบอกให้นายต้องทำซักหน่อย ในเมื่อชั้นยอมรับมันแล้ว ปัญหาของตัวชั้นเองก็ไม่ใช่เรื่องที่นายต้องมาจัดการ แต่นายก็ยังจะเอามันไปแบกไว้ ไม่สนใจการตัดสินใจของชั้นซักนิด นายมันเห็นแก่ตัวที่สุด
...ตอนนี้ชั้นได้รับการผ่าตัดหัวใจ แต่นายกลับหายตัวไปแล้วทิ้งชั้นเอาไว้ทั้งๆ ที่บอกว่าอยากจะอยู่ด้วยข้างๆ มาตลอด...
...
..
.
...คิดว่าชั้นไม่รู้เหรอว่าความจริงแล้วนายอยากจะทิ้งทุกอย่างจนแทบคลั่ง ชั้นเป็นน้องสาวนายนะ เพราะอยู่ด้วยกันมาตลอดนี่ เรื่องนิสัยเก็บกดของนายนั่นก็ไม่เคยจะแก้หายเลยจริงๆ
นายคงคิดว่าชั้นไม่สังเกต แต่ชั้นน่ะมองนายอยู่ตลอดนะ เพราะนายเป็นคนใจดี เพราะอย่างนั้นตอนที่นายร้องไห้ ชั้นเลยอยากจะกอดนายเยอะๆ ตอนที่นายมีปัญหา ชั้นก็อยากจะเป็นคนที่นายหันมาพูดระบายให้ฟัง ชั้นอยากจะอยู่กับนายไปนานๆ ก็เพราะนายเป็นพี่ชายที่ชั้นภูมิใจ
ตอนที่รู้ว่าอาการมันหนักหนา ชั้นรู้ว่านายคงต้องฝืนอีกแน่ๆ
นี่ ชั้นไม่อยากเห็นนายต้องทิ้งของที่นายรักแล้วมาแบกรับเรื่องของชั้นจริงๆนะ ทุกครั้งที่เจอนายแล้วนายดูผอมลงเรื่อยๆ มันยิ่งทำให้ชั้นทั้งเศร้าแล้วก็โมโห ต่อให้จะพูดยังไงนายก็ยังดื้ออยู่ดี ต่อให้ขอร้องนายก็ยังจะพยายามต่อไปอยู่ดี
คนที่ควรจะหายไปมันคือชั้นต่างหาก ไม่ใช่นาย ไอ้คนเห็นแก่ตัวเอ้ย!!
ถ้านายยังอยู่ นายก็จะได้ทำในสิ่งที่นายรักต่อไป แต่ชั้นน่ะ สิ่งที่อยากจะอยู่ด้วยไม่มีอีกต่อไปแล้ว แล้วชั้นจะอยู่ต่อไปเพื่ออะไรกันล่ะ
ใช้ชีวิตส่วนที่เหลือแทนนายเหรอ เหอะ.. คนที่คิดถึงแต่ตัวเองอย่างนายไม่มีทางคิดแบบนั้นหรอก
...ช่างเถอะ ยังไงซะตอนนี้นายก็คงมีอิสระแล้วล่ะนะ หัวใจของชั้นที่ไม่รู้ว่านายตั้งใจหรือแค่ยอมแพ้ไปแล้ว แต่นายก็แลกมันมาให้จนได้ ชั้นก็จะรักษามันเอาไว้แล้วใช้ชีวิตต่อไปแล้วกัน