Profile
flower meaning:
red rose: an unmistakable expression of love
striped carnation: rejection or regret
C.O.D: cutting himself at age 19
Story:
ลูคัส เด็กหนุ่มที่อาศัยอยู่ในสภาพครอบครัวที่เป็นพิษ ฝ่ายพ่อขี้เหล้าเมายาวันๆ ไม่ทำงาน ซ้ำยังชอบทุบตีแม่และตัวเขาเอง ส่วนแม่ก็เป็นโรคซึมเศร้าเพราะพ่อ แม่ของเขามักจะดุด่าและระบายอารมณ์ลงมาที่ตัวลูคัส "ไอ้ลูกทรพี! ทำไมมึงต้องเกิดมาด้วย" นี่เป็นประโยคที่เขาได้ยินบ่อยๆ เขาเป็นเด็กที่เกิดมาบนความสนุกของวัยรุ่นสองคน เป็นเพียงสิ่งที่ไม่ต้องการให้เกิดขึ้น เขาได้แต่คิดซ้ำๆ ว่าทำไมเขาถึงเกิดมา ทำไมแม่ถึงไม่ทำแท้ง ทำไม ทำไม และทำไม... จนในที่สุดเขาก็เป็นโรคซึมเศร้าไปอีกคน แต่พระเจ้ายังคงเมตตาเขาอยู่ ลูคัสได้พบกับเด็กหนุ่มที่ต้องการเป็นเพื่อนกับเขา อลัน
โรงเรียนมัธยมเป็นช่วงเวลาที่เขามีความสุขที่สุด ในแต่ละวันเขาเรียน เล่น และใช้เวลาร่วมกับเพื่อนสนิทของเขา อลัน เด็กหนุ่มขี้อาย ทั้งคู่ใช้ชีวิตวัยเรียนอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งวันที่ต้องจากกันก็มาถึง ในวันจบการศึกษา อลันประสบอุบัติเหตุทางถนนต่อหน้าต่อตาของลูคัส ร่างไร้วิญญาณของเพื่อนรักได้ถูกรถบรรทุกที่ขับโดยคนเมาลากไปไกลหลายร้อยเมตร เขาไม่เหลือใครแล้ว แม้แต่พระเจ้ายังพรากสิ่งสำคัญจากเขาไป หลากหลายความรู้สึกผสมปนเปกันไปหมด ทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ มันมากเกินกว่าที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งจะรับไหว วันนั้นเป็นวันสุดท้ายที่เขาได้เห็นเพื่อนของเขา และเป็นวันสุดท้ายในชีวิตของเขาเช่นกัน ลูคัสได้กลับบ้านไปหมายจะปลิดชีพของตัวเอง เขาได้กรีดแขนตัวเองและปล่อยให้เลือดไหลไปอย่างนั้นจนสติเริ่มเลือนลาง
"ความเจ็บปวดนี้.. ยังไม่ถึงครึ่งนึงของอลันด้วยซ้ำ" เขาพูดเบาๆ กับตัวเอง ก่อนที่จะหลับไป
แต่ทว่าปาฏิหาริย์ก็เกิดขึ้น เขาตื่นขึ้นมาอีกรอบหนึ่งราวกับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเป็นเพียงแค่ความฝัน ลูคัสได้รับโอกาสที่สองจากพระเจ้าให้ได้แก้ตัวในสิ่งที่ทำพลาดไป เขามีปีกขนนกสีดำวาวและมีดอกไม้ประดับประดา 'เป็นไปไม่ได้' เขาคิด เขาสงสัยว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร แต่เขาต้องการที่จะพบเพื่อนของเขาเดี๋ยวนี้ บางทีอลันอาจจะเป็นเช่นเขาก็ได้ เขาจึงรีบรุดออกไปตามหาเพื่อนของเขาทันที เริ่มจากบ้านของลูคัสเองเลยแล้วกันและดูเหมือนโชคจะเข้าข้าง เขาเห็นอลันที่มีปีกสีขาวต่างจากตนกำลังนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่หน้าศพของเขา ลูคัสเดินไปแตะไหล่ของอลันเบาๆ แล้วบอกว่า "ยินดีที่ได้พบ...อีกครั้งนะ" ด้วยใบหน้าที่ประดับไปด้วยรอยยิ้ม และอลันก็ยิ้มตอบกลับมาเช่นกัน
ไม่ต้องกังวลเรื่องการสูญเสียและอยู่ด้วยกันได้ตราบนานเท่านาน
