มีบันทึกทางประวัติศาสตร์ฉบับหนึ่งบันทึกเรื่องราวของนักบวชดรูอิดคนหนึ่งที่หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย บ้างก็ว่าเขาถูกพวกชาวคริสต์ลักพาตัวไปลอบสังหาร บ้างก็ว่าเขาถูกเทพเจ้าลักพาตัวไปที่ไหนสักแห่งและไม่ได้กลับออกมาอีก ความจริงเป็นอย่างไรนั้น ไม่มีมนุษย์คนใดรู้เลย…

ในยุคสมัยที่ธีโอดอร์ยังใช้ชีวิตอยู่บนโลกมนุษย์ ศาสนาคริสต์เริ่มเข้ามามีอิทธิพลในสังคมมากขึ้น พวกพ่อมดหมอผีพื้นเมืองก็ถูกกล่าวหาว่านอกรีต ถูกชาวคริสต์เหยียดต่างๆนานา ทำให้ธีโอดอร์เกลียดชังศาสนาคริสต์ เขาต้องประกอบพิธีอย่างหลบๆซ่อนๆ มิฉะนั้นหากถูกชาวคริสต์จับได้ก็จะถูกลงโทษ มีครั้งหนึ่งเขาถูกจับได้ เขาก็หนีไปซ่อนตัวอยู่บนเรือลำหนึ่ง โชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ที่เรือลำนั้นกำลังค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป รู้ตัวอีกทีเขาก็อยู่ใจกลางมหาสมุทรเสียแล้ว!! เขาไม่รู้เลยว่าที่ๆกำลังจะไปนั้นจะเป็นสถานที่แบบไหน

เรือลำนั้นไปเทียบท่าที่ชายฝั่งในเม็กซิโก ตอนนั้นเป็นช่วงเทศกาลวันแห่งความตาย ธีโอดอร์ก็ไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร เดินไปไหนก็เจอแต่ของแปลกๆกับไม้กางเขน เดินไปอีกก็เจอโบสถ์ซานตามัวร์เต เขาไม่รู้หรอกว่าซานตามัวร์เตคืออะไร รู้แค่ว่ารูปร่างคล้ายๆรูปสลักที่ชาวคริสต์บูชา ด้วยความฟัคอัพกับชีวิตเขาที่พังเพราะศาสนาคริสต์ เขาเดินเข้าไปในโบสถ์และทำลายข้าวของในนั้น ทำลายรูปปั้น ก่นด่าสาปแช่งศาสนาคริสต์และรูปปั้นนั้น เทพีมิชเตกาชิฮ๊วตผู้สิงสถิตย์อยู่ในรูปปั้นนั้นรู้สึกโกรธเขามาก ตั้งแต่ที่เธอได้สถาปนาตนขึ้นใหม่ในร่างซานตามัวร์เตก็ไม่เคยมีใครทำอะไรป่าเถื่อนไร้มารยาทใส่เธอขนาดนี้มาก่อน จึงจับเขาไปลงโทษโดยการมอบความเป็นอมตะให้และขังไว้ในดินแดนมิชลัน(โลกแห่งบาดาล)ตลอดกาล เขาเป็นมนุษย์ที่ยังไม่ตายคนแรกที่ลงไปอยู่ในมิชลัน โดยปกติวิญญาณในนั้นจะได้รับอนุญาตให้กลับขึ้นไปบนโลกมนุษย์ได้ปีละครั้งในช่วงวันแห่งความตาย แต่เขาไม่ได้รับอนุญาต เพราะเขาไม่ใช่วิญญาณคนตาย และอยู่ในสถานะนักโทษ หลังจากเหตุการณ์นั้นเขาก็อยู่ในมิชลันมาตลอดลืมวันลืมคืนไม่รับรู้การเปลี่ยนแปลงใดๆของโลกภายนอกเลย