dzieciństwo
Mache była bardzo wesołym i radosnym dzieckiem, wszędzie było jej pełno. W przedszkolu miała dużo znajomych, a wśród dzieci sąsiadów, przyjaciół, z którymi bawiła się do późnych godzin. Jej ulubionym ubraniem była podarowana od taty biała, długa koszulka z pracy, na której widniał napis POLICJA z radiowozem pod spodem. Już w tamtym okresie pojawiło się jej zamiłowanie do wycinanek.
Po rozpoczęciu podstawówki zostało zdiagnozowane u niej ADHD, objawione nadpobudliwością, niemocą utrzymania długo koncentracji i złymi ocenami. Jednak nie wpłynęło to na jej relacje rodzinne ani z rówieśnikami, aż do 5 klasy. Gdy Mache miała 12 lat zmarła jej mama, a ona wraz z ojcem bardzo trudno to znieśli. Od tamtej pory są nierozłączni i dbają o siebie nawzajem jak tylko mogą. Ich zżycie jest przez wielu uważane za szkodliwe.
W okresie roku stała się ona bardzo cicha i samotna, przez co dopadła ją depresja i niemoc. Jej ADHD zaczęło przeszkadzać rówieśnikom przez nagłe napady tłumionego płaczu i wyłączaniem podczas lekcji oraz zwykłych czynności.
gimnazjum
Na początku nowej szkoły zdołano nad tym zapanować poprzez wewnętrze wyparcie traumy. Tata, który bardzo ją kochał i cierpiał jak ona, gdy patrzył jak niszczona jest od środka postanowił zrobić wszystko by już nigdy nie wróciła do tego stanu. Zawsze już miał uśmiech na twarzy i dbał o wszystko by nie musiała się martwić.
Przez słabą psychikę zatrzymała się w połowie na wieku około trzynastu lat przez co bardzo często jest infantylna i łatwowierna. Ojciec wspierał ją i nie krytykował faktu posiadania własnego świata, jednak nie inni uczniowie. Stała się obiektem drwin i psikusów, jednak nie zostawała bierna a odpowiadała im na to samo głównie przez docinki. Nigdy nie powiedziała o tym ojcu, lecz on i tak wiedział, że coś jest nie tak przez jej przygaszenie, które z każdym rokiem malało, w dużym stopniu przez jej zainteresowanie wysiłkiem fizycznym. Dzięki któremu pozbywała się złych emocji i pozwalało na wyładowanie.
liceum
Już na początku liceum wróciła do swojego dawnego 'ja'. Jednak wspominanie o jej mamie nadal bardzo ją boli, a zbytnie naciskanie może spowodować powróceniu traumy, dlatego nie wspomina się zbytnio w jej obecności. Pomimo faktu posiadania przez nią już ponad 18 lat nadal jest dzieckiem, a rodzina martwi się o jej dalsze samodzielne życie. Jednak pomimo przeciwności bardzo się kochają i nie przejmują na zapas. Szczęścia jest u nich pod dostatkiem i nie jest na pokaz, tym bardziej po przygarnięciu jeża do domu.
aktualnie
Pomimo infantylności i ADHD Mache nie różni się zbytnio od rówieśników. Jest odpowiedzialna, odważna, ciekawa świata, a ludzie z jej obecnej klasy tylko pomagają wyciągnąć z niej wszystko co najlepsze.
