Życiorys

Już niemłoda demonica, która zapamiętała datę urodzin jedynie ze względu na to, że urodziła się 1500 lat po śmierci Juliusza Cezara. (Choć nikt nie wie, czy to prawdziwa data.) Już od maleńkości wykazywała niezwykłe zdolności magiczne, zaczęła robić proste sztuczki zanim zaczęła mówić. Jednak  rodzice byli zaniepokojeni faktem, że ich córka pełzała zamiast chodzić do piątego roku życia i czasami wypływała krew z jej ust, oczu i uszu. Nie powodowało to u niej wykrwawienia, ale żadne lekarstwa, a nawet wizyta u anielskich medyków nie dały rezultatów. Krwawienie ustawało, kiedy Diamanthis poświęcała swoją energię magii krwi – wyjątkowej, rzadkiej i niebezpiecznej dziedzinie magii.

Rodzice wysłali ją w wieku dziesięciu lat do Horduona, liczącego miliony lat czarnoksiężnika, niezwykle szorstkiego i wymagającego demona, który jako jedyny mógł legalnie uczyć magii krwi. Jako, że ród Eirthund przeżywał kryzys i nie było ich stać na szkolenie, ojciec spisał kontrakt, według którego córka będzie własnością Horduona do czasu, kiedy rodzice zapłacą za nią rynkową cenę za niewolnicę-maga.

Diamanthis terminowała u niego trzydzieści lat, po dłuższym czasie stary demon pokochał ją jak własną córkę. Pozbawiona zabaw dzieciństwa, ale i również obowiązków poświęciła się magii, którą traktowała jak sztukę i hobby. Jej jedynymi towarzyszami były wtedy starożytne manuskrypty, mantikory, golemy i homunculusy. Horduon mimo surowości i perfekcjonizmu starał się nie zgasić w niej zapału i wlał w nią miłość do alchemii, magii i nauki. Takie osamotnienie mocno wpłynęło na Diamanthis, która odzwyczaiła się od innych ludzi.

Kiedy Diamanthis skończyła niemal czterdzieści lat, upomniał się ojciec, który jednak nie zamierzał jej odkupywać „jak zwierzęcia”, tylko próbował ją odbić. Dołączył do gildii najemników, w której pracował w zamian za uwolnienie córki. Diamanthis, która zapomniała, jak wyglądają jej rodzice, zabiła wszystkich najemników, którzy napadli na dom Horduona. Dopiero mag spostrzegł, kogo zabiła demonica i uznał, że Diamanthis jest już wolna, bo ojciec oddał najwyższą cenę.

Demonica została wolna, ale powrót do domu zajął jej niemal dwadzieścia lat. Kiedy dotarła na miejsce okazało się, że Fjarradun powoli, ale nieubłaganie umiera. Coraz więcej młodych demonów decydowało się na wyjazd z tamtego obszaru, co powodowało jej szybszy upadek. Jednak matka naszej demonicy zdecydowała się na to, że nie opuści domu tak długo, jak przyjdzie jej mąż. Diamanthis, która obawiała się gniewu rodzicielki, schowała w sobie mroczną tajemnicę. Z początku chciała podobnie jak jej pobratymcy odejść z tej krainy i zdobywać wiedzę w najbardziej rozwiniętych zakątkach Piekła, na co nie pozwoliła jej matka. W końcu pod koniec XIX wieku czasu ludzkiego matka umarła i Diamanthis pozostała sama, zdana na siebie i nielicznych, którzy zostali jej wierni.

Żeby nie zwariować z samotności zaczęła tworzyć golemy i homunculusy, których jednak nie potrafiła stworzyć. Okazało się, że Horduon z zawiści podał jej złe obliczenia, co rozgniewało Diamanthis. Przybyła do jego domu i po ciężkim boju zabiła swojego starego nauczyciela, jednak stała się rzecz straszliwa – wszystkie jego zapiski zmazały się z jego dzieł. Przygnębiona demonica wróciła, ale zastała płonący dom. Wyniosła z niego jedynie szlachetne kamienie, księgę rodu Eirthund i suknię swojej matki. Od tej pory postanowiła, że spróbuje być bardziej dla innych niż dla nauki.

Na początku XX wieku zawitał do niej Eshard, młody i zagubiony demon, ścigany przez okoliczny gang. Diamanthis wyleczyła jego rany, nakarmiła go i pokochała jak brata. On w zamian za jej dobroć postanowił się do niej przyłączyć i przedłużyć życie Fjarradun. Eshard okazał się być wiernym i bystrym kompanem, który rozwinął w sobie magię leczniczą, iluzji i hipnozy.

Czterdzieści lat później zawitała dziwnych gości z Ziemi, dwóch Amerykanów w oliwkowych mundurach i dwóch Niemców w skórzanych, czarnych płaszczach. Udzieliła im schronienia, jednak zignorowała ich wzajemną nienawiść. Pewnego dnia Niemcy zabili dwóch alianckich żołnierzy, za co Diamanthis ukarała ich śmiercią. Przed śmiercią jeden z Niemców przeklął te ziemie, co dało początek tworzeniu się nieumarłych na tych ziemiach.

Od tej pory Diamanthis przyjmowała swoich gości o wiele mniej chętniej i ostrożniej, niektórych zabijała od razu na miejscu. Powolna agonia tych ziem i coraz częstsze najazdy nieumarłych powodowało, że w sercu Diamanthis nadzieja zaczęła powoli gasnąć… Wszystko było jednolite i coraz bardziej szare do czasu, w którym pojawili się u bram jej posiadłości człowiek, anioł i demon…

Umiejętności:

                             * zwykłe: 
                                                               ★ znajomość łaciny, greki, wielu demonicznych dialektów, trochę zna język angielski
                                                               ★ potrafi w myślach liczyć bardzo duże sumy
                                                               ★ szyje piękne ubrania z jedwabiu, ale także wełny i skóry
                                                               ★ ma fotograficzną pamięć (poza twarzami, których nie zapamiętuje)

                             * nadprzyrodzone: 
                                                               ★ wysoko rozwinięta magia krwi (czyli wpływanie na krew, tętno, ciśnienie, zatrzymanie, także na emocje)
                                                               ★ świetnie opanowała alchemię
                                                               ★ wysokie pokłady many, potrafi przekazać nadmiary
                                                               ★ kiedy nie korzysta z magii, potrafi krwawić z oczu, uszu i ust