About

พราหมณ์หนุ่มชาวอินเดีย ต้นตระกูลเป็นพราหมณ์เก่าแก่ย้อนไปตั้งแต่สมัยพระเวท วิษณุเกิดและโตที่ประเทศไทย ก่อนที่จะเข้าโรงเรียนอาศัยอยู่ ณ วัดฮินดูแห่งหนึ่งย่านสีลม อยู่กับลุงที่เป็นอาจารย์ผู้ฝึกวิชาให้ ร่ำเรียนศาสตร์ทางฮินดูมามากมายรวมทังไสยศาสตร์ของเขมร เขาอ้างว่าตนคือพระวิษณุกลับชาติมาเกิด สามารถเข้าทรงร่างอวตารของพระองค์ได้ทุกปาง ขณะเข้าทรงจะมีท่าทีแปลกไปตามร่างอวตารที่เข้าทรง เช่นร่างปลาอาจทำท่าเหมือนจะว่ายน้ำหรือถ้ามีบ่อน้ำอยู่ใกล้ๆก็จะกระโดดลงบ่อ ร่างหมูป่าอาจวิ่งไปมาชนข้าวของหกระเนระนาด หรืออะไรก็ตามแต่ เขาเป็นคนเพี้ยนๆท่าทางสติไม่ค่อยเต็มอยู่แล้ว บางทีอยู่ดีๆอาจหัวเราะลั่นออกมาจนคนรอบข้างตกใจ หรือพึมพำข้อความแปลกๆที่คล้ายกับบทสวดภาษาที่คนทั่วไปไม่เข้าใจ โยกตัวไปมาจนไปชนคนอื่นหรือเผลอล้มลงก็มี อะไรก็ตามที่แสดงถึงความเพี้ยนเขาสามารถทำได้หมด แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะพูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง …มั้ง ต้องลองมาคุยกัน

Appearance

หน้าตาดีแต่สติไม่ได้ดีเหมือนหน้าตา ผิวเข้มมาตั้งแต่เกิด ผมยาวตรงสีน้ำเงินเข้มที่ถ้าไม่มองดีๆก็จะเห็นเป็นสีดำ ปลายผมมีสีโอรสอ่อนๆ(ย้อมเองแต่ย้อมไม่ติด) ตาสีดำประกายทอง(?) ลักษณะการแต่งตัวออกจะเพี้ยนๆตามนิสัย ผูกสายสิญจน์เต็มข้อมือทั้งสองข้าง ห้อยลูกประคำและดอกไม้และฯลฯเต็มคอ (ใส่พร็อพเยอะกว่าในรูปโปรไฟล์อีกนะ (ขก.วาด มโนเอาเอ--) ฟีลเดียวกับศาลเจ้าที่มีอะไรแขวนเยอะๆทำนองนั้น) มีกลิ่นกำยานคละคลุ้งทั่วตัว กลิ่นแรงมากจนบางคนถึงกับต้องใส่ผ้าปิดจมูก ว่าไปแล้วก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าเฟิร์สอิมเพรสชั่นของคนอื่นเวลาพบเห็นจะคิดว่าเขาเป็นคนหรือเป็นอย่างอื่นกันแน่

etc...

• ตามที่เขียนไว้ว่าเคยเรียนไสยศาสตร์ของขเมร เพราะฉะนั้นสามารถเสกหนังควายเข้าท้องหรือทำเสน่ห์หรืออะไรพวกนี้ได้
• มักโดนคนมาขอหวยบ่อยๆ
• ถ้าจับมาแต่งตัวดีๆก็คงใช้ได้อยู่ล่ะมั้ง ไม่เคยลอง…
• ตอนอยู่ที่โลกภายนอก(?)เคยโดนคนโทรเรียกโรงพยาบาลบ้ามารับไปบ่อยครั้ง แต่เจ้าตัวไม่ยอมไปพร้อมขู่จะเสกหนังควายใส่ ซึ่งก็เคยมีคนโดนมาแล้ว
• ไม่ได้เพี้ยนมาตั้งแต่เกิด อาการของเขาคล้ายๆกับโรค Jerusalem syndrome แต่เปลี่ยนสถานที่จากเยรูฯเป็นอินเดียล่ะ มีอยู่ช่วงหนึ่งตอนที่อายุสักสิบขวบเคยไปเยี่ยมญาติและทำพิธีกรรมต่างๆที่อินเดีย พอกลับมาไทยอีกรอบก็เพี้ยน มโนว่าตัวเองคือพระวิษณุ และเรียกตัวเอง/ให้คนอื่นเรียกว่าวิษณุมาตั้งแต่ตอนนั้น ก่อนหน้านั้นมีชื่อมีนามสกุลเหมือนคนปกติ แต่เจ้าตัวคงลืมชื่อตัวเองไปแล้ว ส่วนลุงที่อาศัยอยู่ด้วยก็เห็นดีเห็นงามไปด้วยว่าเป็นพระวิษณุจริงๆ เอาเรื่องนี้ไปบอกญาติๆคนอื่นๆก็แห่กันมากราบไหว้บูชา ทำให้เขาเพี้ยน(+เหลิง)ขึ้นไปอีก

pet(?)

ภูติประจำตัว (?) แมวน้ำ วิษณุเรียกมันว่าเจ้าสัมภเวสี เพราะเข้าใจมาตลอดว่าเป็นวิญญาณที่ตามรังควาน ปัจจุบันก็ยังไม่รู้ว่านั่นคือแมวน้ำ มักปรากฏตัวให้เขาเห็นบ่อยๆ ไล่ก็ไม่ไป เสกอะไรใส่ก็ไม่สะทกสะท้าน เป็นสิ่งเดียวที่เขาไม่สามารถปราบได้ ตอนนี้เวลามันปรากฏตัวให้เห็นเขาจะมีท่าทีแปลกไปจากเดิมเหมือนกำลังกลัวอะไรบางอย่าง(กลัวมันนั่นแหละ) อาจมีอากการตัวสั่น ตัวเย็น เหมือนโดนอะไรเข้าสิง แต่ความรู้สึกแตกต่างกับตอนที่เข้าทรง

คำพูดของมันที่มักได้ยินบ่อยๆ : “…มาเล่นกับหนูเถอะ…” , “…ไล่หนูทำไม…” , “…พี่วิษขา…” , “…หนูจะปกป้องพี่เอง…คิกคิกคิก” (จินตนาการถึงเสียงเด็กผู้หญิงที่ลากยาวๆ พร้อมซาวด์แทร็กหลอนๆ)